Gobelin - tkanie z ramką

Tak sobie pomyślałam, że ten kurs trochę potrwa, z przyczyn obiektywnych. Pisać będę tkając obecną tkaninę, a to swoje przecież zajmie, a na czymś muszę pokazywać, aby z tego przedstawiania techniki gobelinu nie zrobił się korespondencyjny kurs pływania na sucho.

Dziś będzie o dwóch rzeczach, o których nie napisałam ostatnim razem i o jednej nowej ciekawej technice.

Po pierwsze, jak dobrze zauważyła Karina, poprzednio nie napisałam o wzmocnieniu brzegów osnowy.
Jak pisałam, tkam na dwóch nitkach w każdym przeplocie (przesmyku), co dobrze widać tutaj

 Jednak od tej reguły są dwa wyjątki, pierwsza i ostatnia osnowa w tkaninie powinna zawierać 3 lub 4 nitki, dla wzmocnienia i wyrównania brzegu.

Druga rzecz, o której poprzednio nie napisałam, dotyczy również pierwszej i ostatniej osnowy, a jest to podwójny przeplot.
Jak pewnie prędko się zorientujecie zabierając się za tkanie na ramie, gdy tka się równomiernie, jednostajnie, to po pewnym czasie brzegi zaczynają schodzić w dół.

Bok tkaniny wygląda mniej więcej tak (choć tu to ja ręcznie bok ubiłam), zaczyna się robić luźny i wiotki, tak jakby z boku było za mało wełny w wątkach. Winna temu zjawisku jest ostatnia nić osnowy a właściwie za mała ilość oplotów. I aby temu zapobiec, należy na pierwszej i ostatniej osnowie wykonać podwójny oplot. Niezależnie czy tkamy z ramką czy bez ramki.

Ja robię podwójny oplot mniej więcej co drugiie zawracanie, niektóry za każdym razem oplatają podwójnie, wszystko zależy od wyczucia i tego co nam wychodzi. w praniu, a właściwie w tkaniu. Chodzi o to by bok tkaniny po ubiciu palcami był prosty, bez "smuteczku" na końcu i na początku tkaniny. Cała tkanina ma być równomiernie naprężona i jedynie lekko uginać się pod palcami.

A teraz tytułowa ramka.
Jest to ciekawa technika dla tkanin, które będą oprawiane. Polega ona na tym, że zarobienie robi się nie tylko na dole i na górze tkaniny ale również po bokach. Po utkaniu tkanina wygląda jak włóżona w ramkę z dratwy. Ramkę tka się równocześnie z tkaniem samej tkaniny.

Czarna linia na zdjęciu poniżej, oddziela pola tkaniny jaka będzie widoczna po oprawieniu, od ramki, która będzie schowana.
Ramka pozwoli osobie oprawiającej tkaninę w ramę, naciągnąć ją, bez konieczności chowania kawałka tkaniny pod ramę.

W niektórych miejscach widać jak nitki wełny wchodzą w ramkę, służy to zespoleniu tkaniny i ramki. Ramka i tak będzie schowana i nie będzie tego widać.